Groepje geluk

Regenboogbrug

Als kind zijnde had Bettina wel een kat, maar daarna lange tijd niet meer. Pas in het jaar 2000 nam zij weer een Europese Korthaar in huis, Baghira, een trotse soevereine grote kat. “Helaas heb ik haar een aantal jaar terug op de troste leeftijd van 20 jaar over de regenboogbrug moeten laten gaan”, verteld Bettina. Sinds Baghira, kwamen er langzamerhand meer gezinsleden bij.

Balu, de beer van de groep is een typische rode kater, hij is inmiddels 12 jaar maar af en toe nog steeds een echte wervelwind. Omdat een vriend van Bettina onbedoeld kittens kreeg, besloten zij er een te nemen. Balu was toen samen met Baghira, dus toen Baghira overleed kon Balu niet alleen achterblijven. “Robbie kwam bij ons toen hij nog maar weken was, hij is met de fles grootgebracht omdat zijn moeder was overleden, maar hij was een echte doorzetter” verteld Bettina, die altijd dacht een ADHD kat te hebben “’s nachts doorslapen was ondenkbaar de eerste paar weken”.

Rust voor de senioren

Vervolgens kwamen Yoko en Nuka (nu beide 3 jaar), de twee Bengalen spelen zo briljant samen verteld Bettina, dat geen enkele film er aan kan tippen. Ze zorgen voor veel vermaak, en Bettina en haar man zorgen ervoor dat ze allemaal goed gesocialiseerd met elkaar om gaan.

Want vrij snel daarna kwam Amadeus de groep versterken, een beetje een deugniet, maar ook een gevoelige kater die sinds een aantal maanden een nieuw speelkameraadje kreeg, namelijk Dante. “Zo worden de senioren een beetje ontlast” verteld Bettina, die ervoor gezorgd heeft dat er genoeg vertier in het appartement is. De twee plafondhoge krabpalen helpen hier goed bij. Bettina zegt dat de groep rouleert, ze zitten allemaal wel in de hangmatten of in het grote ligbed. Maar het is vooral Amadeus die als een spin omhoog en omlaag raast op de Maine Coon Tower.

Hechte groep

Inmiddels heeft Bettina een mooie groep die volledig in harmonie is. Maar naast Balu en Robbie hadden zij ook enige tijd een Bengaalse kater, genaamd Mojo. Hij is helaas maar 4 jaar geworden, omdat hij ziek werd. Op het begin was hij totaal niet gesocialiseerd, maar dat hadden ze vrij snel onder controle. “Hij was een droomkat, en het raakte me hard toen hij stierf” verteld Bettina, maar niet alleen zij was hierdoor geraakt. Doordat ze hem in de kliniek niet aan Balu en Robbie heeft laten zien. Hierdoor was de groep van slag, ze weigerden voedsel, speelden niet en waren continu naar hem opzoek.